زنان شش برابر بیشتر از مردان در معرض افتادگی رکتوم قرار دارند. همچنین، این عارضه در کودکان زیر سه سال، صرف‌ نظر از جنسیت، نسبتاً شایع است اما معمولاً بدون نیاز به جراحی بهبود می‌ یابد. در مراحل اولیه، بخشی از رکتوم هنگام دفع مدفوع بیرون می‌ آید، اما خود به‌ خود به داخل باز می‌ گردد.

علائم افتادگی رکتوم به شدت آن بستگی دارد، اما ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• درد و ناراحتی در قسمت پایینی شکم
• خونریزی و ترشح مخاط از مقعد
• احساس یبوست یا عدم تخلیه کامل روده
• دشواری در دفع مدفوع
• بیرون‌ زدگی رکتوم از مقعد
• نیاز به استفاده بیش از حد از دستمال توالت پس از دفع
• نشت مدفوع مایع، به‌ ویژه پس از دفع
• بی‌ اختیاری مدفوع یا کاهش کنترل روی حرکات روده

انواع افتادگی رکتوم

این عارضه از نظر شدت در چند دسته قرار می‌ گیرد:

1. افت داخلی: رکتوم جابه‌جا شده اما از مقعد خارج نمی‌شود (افت ناقص)
2. افت مخاطی: لایه داخلی رکتوم از مقعد بیرون می‌زند
3. افت کامل یا خارجی: تمام ضخامت رکتوم از مقعد خارج می‌شود

دلایل بیرون زدگی مقعد

علت دقیق بیرون زدگی مقعد مشخص نیست، اما برخی از عوامل خطر آن عبارت‌ اند از:

• یبوست مزمن و فشار بیش از حد هنگام دفع
• ضعف عضلات کف لگن و اسفنکتر مقعد
• افزایش سن، به‌ ویژه در افراد بالای ۶۵ سال
• عوامل ژنتیکی، به دلیل مشاهده این بیماری در برخی اعضای یک خانواده
• عفونت‌ های انگلی (مانند شیستوزومیازیس)
• بیماری‌ های مزمنی که فشار داخل شکم را افزایش می‌ دهند، مانند بزرگی خوش‌ خیم پروستات یا بیماری انسدادی مزمن ریه (COPD)
• مشکلات ساختاری در لیگامان‌ های نگهدارنده رکتوم
• بیماری‌ های مادرزادی روده مانند بیماری هیرشپرونگ
• آسیب‌ های پیشین در ناحیه کمر یا بیماری‌ های دیسک کمری

عوارض بیرون زدگی مقعد

• آسیب به رکتوم، از جمله زخم و خونریزی
• گیر افتادن رکتوم در خارج از بدن
• کاهش خون‌ رسانی به رکتوم و احتمال بروز نکروز (قانقاریا)

ادامه مطلب

به گفته پرشین لیدی: از آنجایی که تبخال بسیار مسری است، انجام اقدامات پیشگیرانه بسیار مهم است:

• رابطه جنسی ایمن داشته باشید: استفاده از کاندوم و سد دهانی می تواند به کاهش خطر گسترش تبخال تناسلی کمک کند، اگرچه محافظت کاملی ایجاد نمیکند.

• از تماس مستقیم در طول شیوع بیماری اجتناب کنید: در صورت وجود زخم های فعال از بوسیدن، ظروف مشترک یا انجام فعالیت جنسی خودداری کنید.

• از درمان سرکوب‌ کننده استفاده کنید: برای افراد مبتلا به شیوع مکرر، داروهای ضد ویروسی روزانه می‌ تواند احتمال انتقال به شرکا را کاهش دهد.

• به شرکای جنسی اطلاع دهید: ارتباط باز و صادقانه با شرکا در مورد وضعیت و خطرات تبخال می تواند به آنها در تصمیم گیری آگاهانه در مورد سلامت جنسی کمک کند.

تاثیر روانی و عاطفی تبخال

تشخیص تبخال می تواند از نظر احساسی چالش برانگیز باشد و منجر به احساس شرم، اضطراب یا افسردگی شود. با این حال، مهم است که به یاد داشته باشید که تبخال یک بیماری شایع است که ارزش یا روابط فرد را تعیین نمی کند. در میان گذاشتن این عارضه با کسانی که به آنها اعتماد دارید و مطمئن هستید در روحیه شما اثر مثبت می گذارند، می تواند مفید باشد.

چرا آنتی بیوتیک ها برای تبخال موثر نیستند؟

آنتی بیوتیک ها برای درمان عفونت های باکتریایی با هدف قرار دادن رشد و تکثیر باکتری ها طراحی شده اند. از آنجایی که تبخال یک عفونت ویروسی است، آنتی بیوتیک ها هیچ تاثیری روی ویروس ندارند. تفاوت های کلیدی بین باکتری ها و ویروس ها توضیح می دهد که چرا آنتی بیوتیک ها در برابر تبخال بی اثر هستند:

1. باکتری ها میکروارگانیسم های تک سلولی هستند که به طور مستقل تولید مثل می کنند و می توانند توسط آنتی بیوتیک ها از بین رفته یا مهار شوند.

2. ویروس‌ ها به سلول‌ های میزبان حمله می‌ کنند و درون آن‌ ها تکثیر می‌ شوند و هدف قرار دادن آن‌ ها را بدون آسیب رساندن به سلول‌ های میزبان دشوار می‌ کنند.

با وجود این، برخی افراد به اشتباه معتقدند که آنتی بیوتیک ها می توانند به درمان شیوع تبخال کمک کنند. تنها سناریویی که ممکن است آنتی بیوتیک تجویز شود، عفونت باکتریایی ثانویه مانند عفونت پوستی ناشی از زخم های تبخال باز است.

فرق تبخال تناسلی و زگیل تناسلی چیست؟

یکی از سوالات رایجی که ذهن بیماران را درگیر می کند، است که تفاوت زگیل و تبخال تناسلی چیست؟ از تفاوت هایی که می توان برای تشخیص دقیق به آنها مراجعه کرد شامل موارد زیر هستند:

1. عامل ایجاد تبخال ویروس هرپس است در صورتی که دلیل ایجاد زگیل ویروس اچ پی وی HPV می باشد.

2. تبخال ها ظاهری آبکی دارند در صورتی که زگیل ها گوشتی هستند.

3. تبخال اکثرا روی پوست نواحی تناسلی ایجاد می شود در صورتی که زگیل ها می توانند داخل نواحی تناسلی واژن و مقعد به وجود بیایند.

 

✔موثر در برابر بسیاری از باکتری های گرم مثبت

✔ به طور کلی بی خطر با عوارض جانبی کمی است

عوارض استفاده از پنی سیلین ها:

✖ برخی از باکتری ها مقاومت ایجاد کرده اند (مانند MRSA)

✖ می تواند در برخی افراد واکنش های آلرژیک ایجاد کند

مترونیدازول (فلاژیل)

مترونیدازول یک آنتی بیوتیک منحصر به فرد است که در برابر باکتری های بی هوازی و برخی انگل ها موثر است. با اختلال در سنتز DNA باکتریایی عمل می کند.

موارد استفاده متداول:

• عفونت های باکتریایی: در برابر کلستریدیوم دیفیسیل (C. diff)، واژینوز باکتریایی و عفونت های باکتریایی بی هوازی موثر است.
• عفونت های انگلی: ژیاردیا، تریکوموناس و انتامبا هیستولیتیکا را درمان می کند.
• درمان هلیکوباکتر پیلوری: در درمان ترکیبی برای زخم معده استفاده می شود.

مزایای مصرف مترونیدازول:

✔موثر در برابر باکتری های بی هوازی

✔ همچنین برخی از عفونت های انگلی را درمان می کند

✔ در اشکال خوراکی، داخل وریدی و موضعی موجود است

عوارض مصرف مترونیدازول:

✖ می تواند باعث تهوع، طعم فلزی و سردرد شود

✖ به دلیل واکنش های شدید باید از مصرف الکل خودداری کرد

سفالوسپورین ها

سفالوسپورین ها از نظر ساختاری مشابه پنی سیلین ها هستند و با مهار سنتز دیواره سلولی باکتری ها عمل می کنند.

داروهای رایج:

• نسل اول (سفالکسین، سفازولین): برای عفونت های پوستی و پیشگیری از جراحی استفاده می شود.
• نسل دوم (سفوروکسیم): اغلب برای عفونت های تنفسی استفاده می شود.
• نسل سوم (سفتریاکسون، سفوتاکسیم): فعالیت قوی در برابر باکتری های گرم منفی. برای پنومونی، مننژیت و سوزاک استفاده می شود.
• نسل چهارم (Cefepime): در برابر سویه های باکتریایی مقاوم موثر است.

مزایای استفاده از سفالوسپورین ها:

✔ طیف گسترده تر از پنی سیلین ها

✔ به طور کلی به خوبی تحمل می شود

عوارض مصرف سفالوسپورین ها:

✖ واکنش های آلرژیک احتمالی

✖ برخی از باکتری ها مقاومت ایجاد کرده اند

ماکرولیدها

ماکرولیدها با مهار سنتز پروتئین باکتریایی عمل می کنند و به ویژه برای عفونت های تنفسی و پوستی مفید هستند.

داروهای رایج:

• اریترومایسین: برای عفونت های تنفسی و سیاه سرفه استفاده می شود.
• آزیترومایسین: پنومونی، برونشیت و بیماری های مقاربتی مانند کلامیدیا را درمان می کند.
• کلاریترومایسین: موثر بر هلیکوباکتر پیلوری (H. pylori) در زخم معده.

مزایای مصرف ماکرولیدها:

✔ جایگزین برای بیمارانی که به پنی سیلین حساسیت دارند

✔موثر در برابر باکتری های آتیپیک
ادامه مطلب دارو برای عفونت های باکتریایی

کولونوسکوپی یک روش پزشکی است که پزشک برای بررسی داخل روده بزرگ، به‌ ویژه کولون و رکتوم، انجام می‌ دهد. این کار با استفاده از ابزاری تخصصی به نام کولونوسکوپ صورت می‌ گیرد. کولونوسکوپ یک لوله بلند، نازک و انعطاف‌ پذیر است که تقریباً به ضخامت یک انگشت بوده و در انتهای خود دارای یک دوربین و چراغ کوچک است.

در طی این فرآیند، کولونوسکوپ با دقت از طریق مقعد وارد شده و به سمت رکتوم و کولون هدایت می‌ شود. این ابزار به پزشک امکان می‌ دهد تا دیواره داخلی این نواحی را با جزئیات مشاهده کند. در صورت نیاز، ابزارهای خاصی می‌ توانند از طریق کولونوسکوپ عبور کرده و نمونه‌ برداری (بیوپسی) انجام دهند یا زائده‌ های غیرطبیعی مانند پولیپ‌‎ها را که مشکوک به نظر می‌ رسند، بردارند.
چه زمانی کولونوسکوپی انجام می‌شود؟

دلایل مختلفی وجود دارد که ممکن است یک شخص نیاز به کولونوسکوپی پیدا کند. این دلایل را در دسته‌بندی های زیر توضیح دادیم:
برای تشخیص پولیپ‌ ها یا سرطان در کولون و رکتوم

این آزمایش می‌ تواند برای غربالگری انواع سرطان کولورکتال استفاده شود. غربالگری به معنای جستجوی سرطان در افرادی است که علائمی ندارند. اگر در حین کولونوسکوپی نواحی غیرطبیعی مشاهده شود، می‌ توان آن‌ ها را به عنوان نمونه برداشت (بیوپسی) و آزمایش کرد. تا مشخص شود که سرطانی هستند یا خیر. این کار با استفاده از ابزارهای بلند و نازک از طریق کولونوسکوپ انجام می‌ شود. مانند پنس‌ های کوچک برای جمع‌ آوری نمونه‌ ها. کولونوسکوپی غربالگری همچنین می‌تواند از بروز برخی سرطان‌‌های کولورکتال جلوگیری کند. با شناسایی و برداشتن پولیپ‌‌ها (رشدهای موجود در پوشش داخلی) پیش از آنکه به سرطان تبدیل شوند.
۱. در بیمارانی که سابقه ابتلا به سرطان کولون داشته اند

از کولونوسکوپی می‌ تواند برای شناسایی تومورهای جدید نیز استفاده شود.
۲. وجود مشکل در کولون یا رکتوم

کولونوسکوپی می‌‌تواند برای شناسایی علل علائم یا نشانه‌‌هایی که ممکن است به علت سرطان کولون یا رکتوم باشند (مانند تغییرات در حرکات روده، خونریزی از رکتوم، یا کاهش وزن غیرقابل توجیه) انجام شود.
اگر مشکلی در کولون یا رکتوم دارید که نیاز به درمان دارد

کولونوسکوپی می‌ تواند برای درمان برخی مشکلات در کولون یا رکتوم نیز استفاده شود. به‌عنوان مثال، برخی ابزارها می‌ توانند از طریق کولونوسکوپ عبور داده شده تا پولیپ‌ ها یا تومورهای کوچک دیگر را از کولون یا رکتوم بردارند.

برای برخی سرطان‌‌های پیشرفته که قابل برداشتن نیستند (چون خیلی بزرگ یا منتشر شده‌‌اند)، می‌توان از کولونوسکوپ برای قرار دادن یک لوله سخت به نام «استنت» در قسمتی از کولون یا رکتوم استفاده کرد تا به باز نگه داشتن آن کمک کند.
کولونوسکوپی چگونه انجام میشود؟

روش چگونگی انجام شامل اتفاقاتی است که قبل از کولونوسکوپی، حین انجام و بعد از آن اتفاق می افتد. اما تجربه شما ممکن است کمی متفاوت باشد، بسته به دلیلی که برای انجام این آزمایش دارید، جایی که آن را انجام می‌ دهید، پیش‌ نیازهای لازم و وضعیت کلی سلامتی بدن. قبل از انجام این آزمایش حتماً با پزشک خود مشورت کنید تا بدانید چه انتظاری باید داشته باشید و اگر سوالی دارید، از او بپرسید.
آیا می‌ توانم خودم به کولونوسکوپی بروم؟

کولونوسکوپی معمولاً به‌ عنوان یک فرآیند تشخیصی سرپایی انجام می‌ شود (که نیاز به اقامت شبانه در بیمارستان ندارد). چون از داروی آرام‌ بخش برای راحت‌ تر کردن شما در طول آزمایش استفاده می‌ شود، بهتر است برای بازگشت به خانه پس از آزمایش، کسی را به عنوان همراه با خود ببرید. اگر احساس خواب‌ آلودگی یا سرگیجه می کنید، قطعا نیاز به کمک کسی برای بازگشت به خانه دارید. بنابراین بسیاری از مراکز کولونوسکوپی به افراد اجازه نمی‌‌دهند که با تاکسی یا خدمات حمل‌ و نقل مشترک به خانه بروند. اگر رفت و آمد برایتان ممکن است مشکل باشد، با پزشک خود در مورد سیاست بیمارستان یا مرکز جراحی برای استفاده از این خدمات صحبت کنید. بسته به شرایط ممکن است منابع دیگری برای بازگشت به خانه وجود داشته باشد.
مشاهده مطلب کامل

درماتیت پری آنال به التهاب و تحریک پوست اطراف مقعد اشاره دارد. اسهال مزمن، ناحیه اطراف مقعد را در معرض رطوبت و محرک های مداوم قرار می دهد که منجر به خیس ماندن پوست در طولانی مدت می شود.

علائم درماتیت

این وضعیت به صورت قرمزی، خارش، احساس سوزش و درد در اطراف مقعد ظاهر می شود. پوست آسیب دیده ممکن است خام شود و در صورت عدم درمان، عفونت های باکتریایی یا قارچی ثانویه ایجاد می شود.

تاثیر درماتیت

چرخه تحریک و التهاب، درماتیت پری مقعدی را به وضعیتی پایدار و ناراحت کننده تبدیل می کند. پیشگیری از این عارضه شامل رعایت دقیق بهداشت و استفاده از کرم های مانع برای محافظت از پوست است.

۴.آبسه مقعد

آبسه مقعدی مجموعه ای از چرک است که در بافت اطراف مقعد و راست روده تشکیل می شود. اسهال مزمن می تواند با تضعیف یکپارچگی مخاط مقعد و ایجاد مسیری برای نفوذ باکتری ها به بافت های عمیق تر، باعث ایجاد آبسه شود.

علائم

آبسه مقعد با درد موضعی، تورم، قرمزی و گرما در اطراف مقعد مشخص می شود. علائم دیگر عبارتند از تب، کسالت و ترشحات چرکی.

تاثیر

آبسه های مقعدی درمان نشده می توانند به فیستول تبدیل شوند که اتصال غیرطبیعی بین کانال مقعد و بافت های اطراف است. درمان معمولاً شامل تخلیه جراحی است، اما اسهال مکرر می تواند بهبودی را پیچیده کند.

۵.فیستول

فیستول مقعدی یک تونل غیر طبیعی است که مقعد را به پوست اطراف آن یا سایر ساختارهای مجاور متصل می کند. اسهال مزمن با تداوم التهاب و عفونت در غدد مقعد به تشکیل فیستول کمک می کند.

علائم

علائم شامل درد، تورم و تشکیل آبسه مکرر است. فیستول همچنین ممکن است باعث ترشح مداوم چرک یا مدفوع از دهانه نزدیک مقعد شود.

تاثیر

درمان فیستول اغلب دشوار است و ممکن است به مداخلات جراحی پیچیده مانند فیستولوتومی یا قرار دادن ستون نیاز داشته باشد. تحریک مداوم ناشی از اسهال چالش هایی را برای بهبود موفقیت آمیز ایجاد می کند.
www.daneshchi.ir

غلات کامل منبع عالی فیبر هستند. بر خلاف غلات تصفیه شده، که سبوس و جوانه خود را از بین برده اند، غلات کامل این قسمت ها را حفظ می کنند و مواد مغذی بیشتری را فراهم می کنند.

• مثال‌ها: برنج قهوه‌ ای، کینوا، جو، نان گندم کامل و جو.
• محتوای فیبر: یک فنجان کینوا پخته شده حاوی حدود 5 گرم فیبر است، در حالی که یک تکه نان غلات کامل حدود 2 گرم دارد.

میوه ها

انواع میوه ها نه تنها خوشمزه هستند، بلکه سرشار از ویتامین ها، مواد معدنی و فیبر هستند. پوست بسیاری از میوه ها حاوی مقدار قابل توجهی فیبر است.

• مثالها: سیب (با پوست)، گلابی، توت (تمشک و شاتوت)، موز، و پرتقال.
• محتوای فیبر: یک سیب با اندازه متوسط حدود 4 گرم فیبر دارد، در حالی که یک فنجان تمشک حدود 8 گرم فیبر دارد.

سبزیجات

سبزیجات منبع فوق العاده دیگری از فیبر خوراکی هستند. سبزی های برگ دار، سبزیجات چلیپایی و سبزیجات ریشه ای همگی در مصرف روزانه فیبر شما نقش دارند.

• نمونه ها: بروکلی، هویج، کلم بروکسل یا غنچه ای، اسفناج، و سیب زمینی شیرین.
• محتوای فیبر: یک فنجان بروکلی پخته شده حاوی حدود 5 گرم فیبر است، در حالی که یک سیب زمینی شیرین متوسط حدود 4 گرم فیبر دارد.

حبوبات

حبوبات از بالاترین منابع فیبر موجود هستند. آنها همچنین سرشار از پروتئین و سایر مواد مغذی ضروری هستند.

• مثال: عدس، نخود، لوبیا سیاه و لوبیا چشم بلبلی.
• محتوای فیبر: یک فنجان عدس پخته شده 15 گرم فیبر دارد، در حالی که یک فنجان لوبیا سیاه حدود 13 گرم فیبر دارد.

آجیل و دانه ها

آجیل و دانه ها نه تنها چربی های سالم را تامین می کنند، بلکه منابع عالی فیبر نیز هستند. آنها را می توان به راحتی به غذاهای مختلف اضافه کرد یا به عنوان میان وعده میل کرد.

• مثال ها: دانه چیا، دانه کتان، بادام، گردو، و پسته.
• محتوای فیبر: دو قاشق غذاخوری دانه چیا حاوی حدود 10 گرم فیبر است، در حالی که یک چهارم فنجان بادام حدود 4 گرم دارد.

غذاهای کم فیبر کدامند؟

در حالی که گنجاندن غذاهای پر فیبر در رژیم غذایی شما ضروری است، شناخت غذاهای کم فیبر نیز به همان اندازه مهم است. این غذاها می توانند در شرایط خاص پزشکی یا مشکلات گوارشی مفید باشند.

غلات تصفیه شده

دانه های تصفیه شده برای حذف سبوس و جوانه فرآوری شده اند و در نتیجه محصولی با فیبر کمتری تولید می شود.

• مثالها: نان سفید، برنج سفید و شیرینی.
• محتوای فیبر: یک تکه نان سفید معمولاً حاوی کمتر از 1 گرم فیبر است.

غذاهای فرآوری شده

بسیاری از غذاهای فرآوری شده به دلیل حذف کامل مواد تشکیل دهنده در طول تولید، فیبر کمی دارند.

• مثال‌ها: میان‌ وعده‌هایی مانند چیپس، غلات شیرین، و اقلام فست فود.
• محتوای فیبر: اکثر غذاهای میان وعده حاوی حداقل فیبر رژیمی هستند.

محصولات لبنی

محصولات لبنی معمولاً حاوی مقدار کمی فیبر هستند، مگر اینکه حاوی مواد افزودنی مانند میوه یا غلات باشند.

• مثال: شیر، پنیر، ماست (بدون میوه یا گرانولا).
• محتوای فیبر: ماست ساده دارای محتوای فیبر ناچیزی است.

گوشت و ماهی

فرآورده های حیوانی مانند گوشت و ماهی حاوی هیچ فیبر غذایی نیستند. در حالی که آنها منابع عالی پروتئین و سایر مواد مغذی هستند، برای یافتن سلامتی مطلوب باید با غذاهای گیاهی غنی از فیبر متعادل شوند.
برای خواندن ادامه مطلب فیبر خوراکی و درمان بواسیر به ایمنا مراجعه کنید.

 

1. افزایش نواحی چین خورده پوست

چاقی منجر به افزایش توده چربی در بدن و توزیع آن به خصوص در ناحیه کمر و باسن می شود. این تجمع چربی چین های پوستی بیشتری ایجاد کرده که می توانند رطوبت و مو را در این ناحیه به دام بیندازند. محیط مرطوب برای رشد باکتری ها مساعد بوده و به طور بالقوه خطر عفونت و التهاب در ناحیه پیلونیدال را افزایش می دهد. اصطکاک بین چین های پوستی می تواند تحریک را تشدید کرده و افراد چاق را مستعد ابتلا به کیست های ریز و درشت مویی کند.

2. عوامل هورمونی

چاقی اغلب با تغییرات هورمونی همراه است که میتواند بر رشد مو و سلامت پوست تاثیر بگذارد. افزایش سطح برخی از هورمون ها، مانند انسولین و تستوسترون، می تواند منجر به افزایش تولید مو در نواحی ناخواسته بدن شود. این هیپرتریکوز می تواند با افزایش نفوذ مو به پوست، به تشکیل کیست های مویی دامن بزند که منجر به التهاب و متعاقب آن تشکیل سینوس جدید می شود.

علائم و عوارض کیست مویی در بیماران چاق

1. افزایش شدت علائم

افراد چاق اغلب علائم شدیدتر مرتبط با بیماری سینوس پیلونیدال را تجربه می کنند. وزن اضافی می تواند فشار بیشتری بر ناحیه آسیب دیده وارد کرده و درد و ناراحتی را تشدید کند. علاوه بر این، افرادی که شاخص توده بدنی (BMI) بالاتری دارند، ممکن است آستانه درد کمتری داشته باشند، که آنها را نسبت به علائم PSD حساس‌ تر می‌ کند.

2. خطر بالای عود

طبق تحقیقات پزشکی، ثابت شده است که چاقی یک عامل خطر مهم برای عود پس از درمان جراحی بیماری کیست مویی است. عوامل مرتبط با وزن مانند بهبود ضعیف زخم به دلیل کاهش جریان خون در بافت چربی می تواند بهبودی را به تعویض بیندازند. علاوه بر این، ایجاد مداوم چین‌ های پوستی ممکن است محیطی مناسب برای تشکیل سینوس جدید ایجاد کرده که منجر به دوره‌ های مکرر عفونت و تشکیل آبسه شود.

روش های کاهش وزن برای جلوگیری از ابتلا به کیست مویی

1. عمل جراحی

مداخله با روش جراحی اغلب برای موارد متوسط ​​تا شدید بیماری کیست مویی مورد نیاز است. با این حال، موفقیت درمان های جراحی می تواند تحت تاثیر چاقی باشد. جراحان ممکن است در دسترسی به ناحیه آسیب دیده به دلیل بافت اضافی با چالش هایی روبرو شوند که منجر به زمان طولانی تر عمل و بالا رفتن خطرات عوارض بیماری می شود.

2. بهبودی بعد از عمل

مراقبت های بعد از عمل برای همه بیماران بسیار مهم است اما برای افرادی که اضافه وزن دارند، پیچیده تر از سایر بیماران می شود. بهبود زخم می تواند به دلیل کاهش گردش خون در بافت چربی به تاخیر بیفتد و بیماران ممکن است در طول بهبودی با حتی یک تحرک ساده، دچار مشکل شوند. این عوامل احتمالاً نیاز به نظارت دقیق و مراقبت های طولانی مدت دارد.

3. مدیریت وزن با تغذیه

hammihanonline.ir اقدام به رفع چاقی از طریق استراتژی های مدیریت وزن می تواند نقش اساسی در کاهش بروز و شدت بیماری سینوس پیلونیدال داشته باشد. کاهش وزن می تواند اندازه چین های پوست را کاهش داده، اصطکاک روی پوست را از بین برده و باعث بهبود وضعیت کنونی شود. اغلب تاکید پزشکان برای این مورد، رعایت رژیم غذایی درست و اصولی است.

اثرات روانی بیماری کیست مویی

1. نگرانی های ظاهری

ایجاد توده های کیست مویی در کمر می تواند پیامدهای روانی قابل توجهی برای افراد، به ویژه آنهایی که چاق هستند، داشته باشد. بسیاری از بیماران احساس خجالت یا شرم مربوط به شرایط خود دارند. که می‌ تواند با انگ جامعه پیرامون چاقی تشدید شود. این احساسات ممکن است منجر به کناره گیری اجتماعی یا اجتناب از فعالیت هایی شود که نیاز به نشستن طولانی مدت یا فعالیت بدنی زیادی دارند.

عارضه “ملنا” به انگلیسی Melena در واقع یک

اصطلاح پزشکی برای مدفوع سیاه و قیری رنگ است که از خونریزی در دستگاه

گوارش فوقانی (GI) بیمار ناشی می شود. مدفوع سیاه نشانه وجود خون کهنه در

دستگاه گوارش بوده که به این شکل ظاهر شده است. خون در حین حرکت در دستگاه

گوارش شما از بالا (ابتدای دستگاه گوارش)، سیاه و قیری می شود. منشا دقیق

این عارضه معمولاً در معده یا قسمت فوقانی روده کوچک می باشد. مواد شیمیایی

و زائد گوارشی در طول حرکت خود برای دفع، با خون تعامل کرده و رنگ و بافت

آن تغییر میکند.

تفاوت ملنا و خونریزی گوارشی چیست؟

ملنا نشانه خونریزی در دستگاه گوارش فوقانی است. اما همه خونریزی های

گوارشی سیاه نیستند. اگر از انتهای دستگاه گوارش خونریزی می کنید، مانند

روده بزرگ، به احتمال زیاد قرمز به نظر می رسد. خونریزی گوارشی تحتانی

تازه‌ تر است و قبل از بیرون آمدن در مدفوع، مسافت کمتری برای طی کردن

دارد.

دلایل مدفوع سیاه چیست؟

سیاه شدن مدفوع ناشی از خونریزی در فوقانی دستگاه گوارش (معده یا قسمت بالای روده کوچک (دئودنوم) ) میباشد. همچنین اگر احساس مزه خون در ته گلو خود میکنید، ممکن است از ناحیه تحتانی مری باشد.اگر روده شما بسیار آهسته حرکت می کند، به ندرت، ممکن است از قسمت پایینی روده کوچک یا قسمت بالایی روده بزرگ باشد.

علل خونریزی دستگاه گوارش فوقانی و مدفوع سیاه شامل موارد زیر میشود:

•  بیماری زخم پپتیک (زخم خونریزی دهنده در معده یا اثنی عشر).

•  التهاب شدید (گاستریت یا ازوفاژیت).

•  فرسایش پوشش معده (گاستروپاتی فرسایشی هموراژیک حاد).

•  تروما یا سوراخ شدن دستگاه گوارش (پارگی در پوشش داخلی دستگاه گوارش).

•  وریدهای متورم و پاره شده (واریس) در مری یا معده.

•  پارگی مری ناشی از استفراغ شدید.

•  سرطان در معده، مری یا پانکراس.

•  تب های ویروسی همراه با خونریزی، مانند ابولا.

• ملنا یا مدفوع سیاه یعنی چه؟

علت دقیق سندرم روده تحریک پذیر یا آی بی اس مشخص نیست اما پزشکان بر این باورند عدم تعامل صحیح مابین مغز و دستگاه گوارش علتی برای این اختلال است. همچنین از سایر نظریه هایی که برای این سندروم مطرح می شود می توانیم به اختلال در فلور روده و مشکلات دستگاه ایمنی بدن اشاره کنیم.

به طور کلی مهمترین علت بروز این سندرم به این شرح است :

• جوانی
• طب طولانی مدت
• عفونت های حاد در دستگاه گوارش
• اضطراب و افسردگی (افرادی که تجربیات تلخی در زندگی خویش دارند، بیشتر در معرض خطر این اختلال قرار دارند.)
• رژیم غذایی غلط شامل مصرف بیش از اندازه مواد محرک، دخانیات و مشروبات الکلی
• عوامل ژنتیکی
• هورمون ها
• پاسخ غیر معمول به عفونت

علائم خطرناک سندروم روده تحریک پذیر

درد و گرفتگی شکم

یکی از علائم بارز سندروم روده تحریک پذیر درد یا گرفتگی مکرر شکم است. این ناراحتی اغلب از نظر شدت متفاوت است و می تواند با استرس یا غذاهای خاص تشدید شود. در حالی که درد شکم خود ذاتاً خطرناک نیست، ناراحتی مزمن می تواند منجر به ناراحتی عاطفی قابل توجهی شود و بر عملکرد روزانه تأثیر بگذارد.

اسهال و یبوست

IBS می تواند به صورت اسهال غالب (IBS-D)، یبوست غالب (IBS-C) یا نوع مختلط (IBS-M) ظاهر شود. اسهال در صورت عدم مدیریت صحیح می تواند منجر به کم آبی بدن، عدم تعادل الکترولیت ها و کمبودهای تغذیه ای شود. در مقابل، یبوست می تواند منجر به اتساع و ناراحتی شدید شکم شود و عوارضی مانند نهفتگی مدفوع را به وجود آورد.

نفخ و گاز روده

نفخ و تولید بیش از حد گاز یکی از عوارض رایج در بین بیماران مبتلا به سندروم روده تحریک پذیر است. اگرچه این علائم ممکن است تهدید کننده مرگ نباشند، اما می توانند باعث ناراحتی و خجالت قابل توجهی شوند. نفخ مزمن همچنین می تواند منجر به تغییر سایز بدن و کناره گیری اجتماعی شود.

تخلیه ناقص

بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر اغلب یک نیاز ناگهانی برای اجابت مزاج را تجربه می کنند که می تواند ناراحت کننده و ناراحت کننده باشد. علاوه بر این، بسیاری احساس تخلیه ناقص پس از استفاده از سرویس بهداشتی را گزارش می دهند. این علائم می تواند منجر به اضطراب در مورد عادات روده و اجتناب از موقعیت های اجتماعی شود.
https://zibatan.com/%d8%ae%d8%b7%d8%b1%d8%a7%d8%aa-%d8%b3%d9%86%d8%af%d8%b1%d9%88%d9%85-%d8%b1%d9%88%d8%af%d9%87-%d8%aa%d8%ad%d8%b1%db%8c%da%a9-%d9%be%d8%b0%db%8c%d8%b1-%db%8c%d8%a7-ibs-%da%a9%d9%87-%d8%a8%d8%a7%db%8c/

آمادگی شما برای کرایوسرجری بستگی به نوع انجام شده دارد. کرایوسرجری برای سرطان پوست، که دلیل اصلی استفاده از کرایوسرجری است، به آمادگی کمی از سوی شما نیاز دارد.

اگر پزشک، مشکلات مربوط به اندام داخلی را با کرایوسرجری درمان می‌ کند، احتمالاً همان دستورالعمل‌ هایی که قبل از جراحی سنتی دریافت می‌کردید، به شما داده می‌شود. از شما خواسته می شود 12 ساعت قبل ناشتا باشید و ترتیبی دهید که بعد از انجام این روش به خانه بروید.

قبل از انجام عمل، در صورت داشتن حساسیت به بیهوشی و همچنین داروهایی که مصرف می کنید، از جمله داروهای بدون نسخه و مکمل های غذایی، به پزشک خود اطلاع دهید.

چگونه انجام میشود؟

Your doctor willTrusted Source place liquid nitrogen on your skin using a cotton swab or spray. A numbing medicine may be used to prevent pain or discomfort.

پزشک با استفاده از یک سواب پنبه ای یا اسپری، نیتروژن مایع را روی پوست قرار می دهد. ممکن است برای جلوگیری از درد یا ناراحتی از یک داروی بی حس کننده استفاده شود.

https://www.healthline.com/health/cryosurgery

اگر ناحیه داخلی در حال درمان باشد، جراح از یک اسکوپ استفاده می‌ کند که یک لوله انعطاف‌ پذیر است. همچنین می‌تواند در دهانه‌ های مختلف بدن شما مانند مجرای ادرار، رکتوم یا برش جراحی قرار بگیرد.

نیتروژن مایع به ناحیه تحت درمان وارد می شود و به سلول های مورد نظر اعمال می شود. سلول ها منجمد می شوند، می میرند و سپس به آرامی جذب بدن شما می شوند.

پزشک از تجهیزات تصویربرداری مانند سونوگرافی به عنوان راهنمایی برای انجام این روش استفاده خواهد کرد.

آیا این روش دردناک است؟

یک تصور غلط رایج وجود دارد که درمان با نیتروژن مایع دردناک است. آیا سرمای شدید باعث سرمازدگی می شود؟ بیماران از اینکه کرایوتراپی با کمترین ناراحتی همراه بوده و کاملا ایمن است، بسیار راضی هستند. پزشک فقط مقدار کمی نیتروژن را با یک پروب، سواب یا دستگاه اسپری روی ناحیه مورد نظر استفاده می کند.
https://www.soorban.com/business/14058-what-is-cryosurgery